Waar rook is, is vuur.
Onlangs vroeg iemand me: ‘Waarom heb je het boek Anna eigenlijk geschreven?’
Het boek “Anna, de illusionist en de goochelaar” heb ik in eerste instantie geschreven om mijn inzichten te delen in de hoop een bijdrage te leveren aan de bewustwording. Immers, wanneer wij Bewust Zijn van hoe het één en ander in elkaar steekt maken we wellicht andere keuzes en wordt deze wereld een mooiere plaats voor ons en onze kinderen. Ik hoop dat het boek een steun in de rug kan zijn voor de mensen die hier nog middenin zitten.
Ik had het niet meer verwacht, maar tijdens het schrijven zijn er weer meerdere puzzelstukjes op zijn plaats gevallen en hebben we nog vele traantjes geplengd.
Het was niet mogelijk om dit verhaal te schrijven op het moment dat ik nog middenin deze pijn zat, mijn boosheid zou het voortouw genomen hebben. Een drijfveer in mijn leven en werk is onder andere om te laten zien/voelen: ‘Wat doet het met je… welk gevoel schuilt er achter het verhaal… achter het masker… voel het maar…’
De meest gruwelijke en ellendige situaties worden ons dagelijks getoond maar daar schijnen we niet lang bij stil te staan. Echter, wanneer we contact maken met het diepe gevoel, de pijn in de ander, maken we tevens contact met onze eigen pijn.
We kunnen dat zelfs als schokkend ervaren en ons er liever van afkeren. Zijn we bang geworden om te voelen? Zijn we bang geworden om te huilen? Zou het niet een mooiere wereld zijn als we ons door ons gevoel, ons hart, laten leiden?
Later realiseerde ik mij dat ik dit boek ook heb geschreven voor familie en vrienden die zo iets hadden van: ‘Tja, er zal toch ook wel wat aan de hand zijn hoor, want dat doen ze toch niet zomaar?’
Nee hoor, ik ben niet perfect maar ik vraag mij af, wie wel? Als je in een dergelijke situatie terecht komt zoals de hoofdpersoon in “Anna” dan kan je op meewarige blikken van je omgeving rekenen, of was ik daar bang voor?
Je betreedt een wereld waar de mensen om je heen geen weet van hebben, een eenzame strijd om je kinderen.
Ik wilde mijn eenzame wereld delen…
Yria Meijer