Zo als het was kon het niet meer.
Of het nu een goddelijke interventie is, of een duivelsplan gesmeed door de krachten achter de schermen, het resultaat is als altijd een uitkomst van ons eigen handelen en wandelen.
De wankele basis van het fundament staat op instorten en velen hebben dit niet zien aankomen
Je kan je afvragen, kan je vrede vinden in een wereld waar rechtsongelijkheid en uitsluiting de norm is?
Een wereld waar je voor moet betalen om deze in stand te houden?
Een wereld waar veel kinderen opgroeien in een onveilige situatie in honger en armoede.
Een wereld waar wereldwijd 8 miljoen kinderen per jaar verdwijnen in duistere vergetelheid.
Een wereld waar dieren massaal misbruikt worden voor menselijke consumptie en als product verhandeld.
Een wereld waar wij direct of indirect bewust of onbewust aan meewerken.
Deze samenleving heeft haar plafond bereikt.
.
Wij als collectief blazen deze creatie leven in.
Deze gedachte kan misschien op weerstand stuiten, maar zie het van de zonnige zijde.
Als collectief kunnen wij wanneer we ons bewust worden van de illusie waar we in leven, het tij keren.
Vanuit slachtofferschap zijn we krachteloos, deze staat van zijn heeft nooit tot een oplossing geleid.
In je eigen kracht staan en bewuste keuzes maken kan de magie terugbrengen in ons bestaan.
Het vraagt ons de bereidheid alles te verliezen.
.De stemmen uit de buitenwereld.
Het is voor veel mensen een ongelooflijke stressvolle tijd waarin we alles kunnen kwijtraken waar we zo hard voor gewerkt hebben.
Het schudt je hele bestaan aan diggelen, een vreselijk besef, een innerlijke crisis.
Vasthouden aan wat was en had kunnen zijn houdt je in een mentale gevangenis, waar de sleutel van zoek is.
Het is heel moeilijk om een toekomstbeeld los te laten waar je zo hard voor gewerkt hebt.
Je hebt je misschien geïdentificeerd met de IK in de toekomst en alle verwachtingen daaromheen.
Dit los te moeten laten is een pijnlijk rouwproces.
Immers een stuk van jezelf sterft.
De weg naar binnen
Hoe houd ik een dak boven mijn hoofd en brood op de plank?
Redden wat er te redden valt, of los laten en de sprong wagen.
De enige weg die overblijft is de weg naar binnen.
Wie ben ik? Wat is mijn waarde? Wat is van werkelijke waarde voor mij?
Is economische waarde belangrijk?
Leef ik mijn eigen leven of volg ik het pad van iemand anders?
Durf ik mijn innerlijke schoonheid naar buiten te brengen?
Kan ik liefde voor mezelf voelen ongeacht mijn status in deze wereld?
Volg ik mijn innerlijk kompas?
We zijn allemaal verantwoordelijk voor onszelf.
Je hoeft niet de lasten van anderen te dragen, we hebben allemaal een vrije wil.
Je talenten en passie raak je niet kwijt.
Als je het pad van je hart volgt komen de oplossingen vanzelf.
Zorg goed voor jezelf in deze uitdagende tijden.
Yria Meijer
Yria Meijer 